Στην παρούσα μελέτη επιχειρήσαμε να επαληθεύσουμε την υπόθεση ότι, σε αντίθεση με τα κυρίαρχα τηλεοπτικά ΜΜΕ τα οποία επιβάλλουν μία εικόνα ενότητας και κοινού συμφέροντος απέναντι σε μια ιστορική συγκυρία, όπως η πανδημίας COVID – 19 , η ψηφιακή δημόσια σφαίρα αποτελεί μία αρένα όπου φορείς τόσο του ηγεμονικού όσο του αντι-ηγεμονικού λόγου αντιμάχονται για να επιβάλλουν τη δική τους θεώρηση των γεγονότων. Στο πλαίσιο αυτό εφαρμόσαμε μία καινοτόμο μέθοδο που περιλαμβάνει ανάλυση δικτύου και λεξικομετρική ανάλυση περιεχομένου με σκοπό να διερευνήσουμε τις ομάδες χρηστών οι οποίες διαμορφώθηκαν ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης των τελευταίων στο Twitter αλλά και τις πλευρές της επικαιρότητας που απασχόλησαν καθεμία από τις ομάδες αυτές. Πράγματι, καταδεικνύεται ότι εξαρχής υπήρξε μία πόλωση μεταξύ των χρηστών της πλατφόρμας η οποία με την πάροδο του χρόνου οξύνεται, κάτι που αντανακλάται στη συσπείρωση μέχρι πρότινος διακριτών ομάδων χρηστών είτε υπέρ είτε κατά του αφηγήματος που προβάλλεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Το αφήγημα με το οποίο συντάσσονται οι πρώτοι αρκείται στην παρουσίαση της επικαιρότητας της πανδημίας COVID – 19 και της κυβερνητικής στρατηγικής, αποσοβώντας τις κοινωνικές εντάσεις που προέκυψαν λόγω της υγειονομικής κρίσης κι ως εκ τούτου αποπολιτικοποιώντας την πανδημία. Αντίθετα, μία μεγαλύτερη ομάδα χρηστών ασκεί κριτική στους κυβερνητικούς χειρισμούς και επιχειρεί να συνδέσει την πανδημία COVID – 19 με πολιτικο-κοινωνικά ζητήματα και ως εκ τούτου να πολιτικοποιήσει την πανδημία.